Zużycie zaczynu na 1 m²: wzór obliczeniowy, kalkulator i normy

Współczynniki gęstości niektórych rozwiązań:

CERESIT CE 33 Super - 1,75
KERAKOLL Fugalite Eco - 1,55
KESTO Kiilto - 1.6
LITOKOL Litochrom - 1.9
LITOKOL Litochrom Luxury - 1.9
LITOKOL Starlike - 1,55
MAPEI Ultracolor Plus - 1.6
MAPEI Kerapoxy Design - 1.6

Zaprawa - Jest to specjalna zaprawa, najczęściej cement, przeznaczona do spoinowania spoin między płytkami, która ma wilgoć i właściwości dekoracyjne.

Kalkulator zaprawy do płytek KALK.PRO pozwala obliczyć wymagane zużycie zaprawy na 1 m2 lub łącznie, zgodnie z określonymi parametrami.

Aby nie obliczać ręcznie wszystkich niezbędnych składników, łatwiej jest skorzystać z naszego prostego i wygodnego obliczenia spoinowania marki Litokol, Cerezit, Mapey i Kesto.

Aby obliczyć, musisz dowiedzieć się:

• długość, szerokość i grubość płytki, mm,
• powierzchnia pokoju, m2,
• szacunkowa szerokość spoiny, mm
• gęstość roztworu, kg / dm2.

W wyniku pracy naszego kalkulatora zaczynu otrzymasz zużycie zaprawy na całej powierzchni pomieszczenia oraz zużycie zaprawy na 1 m2 w kilogramach.

Ręczne obliczanie wydatków

Zużycie (kg / m²) = (a + b) / (a ​​* b) * c * d * e,

• a - długość płytki (mm),
• b - szerokość płytki (mm),
• c - grubość płytki (mm),
• d jest szerokością szwu (mm),
• e - gęstość zaprawy (kg / dm³), zwykle wartość od 1,5 do 1,8.

Na przykład mamy płytki ceramiczne o grubości 33 x 33 cm i grubości 10 mm, a połączenia między płytkami wynoszą 2 mm. Podstaw liczby we wzorze i oblicz:

Zużycie = (330 + 330) / (330 * 330) * 10 * 2 * 1,6 = 0,194 kg / m². Oznacza to, że 2,5 kg opakowania wystarcza do spoinowania okładziny o powierzchni 12,9 m². To nie wystarczy nawet w małej łazience.

Normy producentów

Na każdym opakowaniu producent podaje przybliżone zużycie mieszanki. Nie zawsze jest to wygodne, ponieważ nie wszystkie rozmiary płytek podano w tabeli. Poniżej znajdują się opisy popularnych producentów.

Ceresit CE 33 Super

1. Fuga cementowa i epoksydowa Mapei: opis, dane techniczne, obliczenia i zastosowanie
2. Klej do płytek UNIS: wybór, specyfikacje, przepływ, instrukcje
3. Obliczanie płytek do łazienki bez specjalnych programów: kalkulator online i instrukcje

Ceny zapraw Ceresit do płytek

W rezultacie kalkulator wyświetli wartość wyrażoną w kilogramach (z marginesem 10%). Zgodnie z tym wynikiem można kupić materiał - zapakowany, a nawet wagowo.

Jak trudny jest montaż płytek ceramicznych?

Operacji nie można nazwać prostą - wymaga zwiększonej dokładności i staranności, jednak taka okładzina należy do kategorii dostępnej do samodzielnego wykonania. Z niuansami technologii układanie płytek ceramicznych na podłodze można znaleźć w odpowiednim artykule na naszym portalu.

Czy podoba ci się ten artykuł?
Oszczędzaj, aby nie stracić!

Rozważane parametry

Przy określaniu zużycia materiału na złącza należy wziąć pod uwagę następujące parametry:

• rozmiar płytki - im mniejsza jej długość i szerokość, tym więcej szwów powstaje na 1 metrze kwadratowym. Na grubość wpływa to w ten sam sposób. Grubsza płytka zwiększa koszt zaprawy,
• szerokość spoiny - ze względu na parametry elementów płytki. Małe detale wyglądają ładniej przy wąskich spoinach, a duże z szerszymi, 2 mm jest zwykle akceptowalne dla ścian, a na podłogę przyjmuje się średnio 3 mm
• głębokość szwu to odległość od podstawy powierzchni do płytki, utworzona przez grubość warstwy kleju. Kielnia powinna całkowicie wypełnić wszystkie możliwe puste przestrzenie,
• gęstość zaprawy - w zależności od zastosowanych składników zmienia się masa i gęstość materiału,
• jakość muru - nawet przy idealnej pracy szwy mogą być nierówne lub trzeba ukryć drobne wióry i zacieranie w tym przypadku jedynym wyjściem.

Średnia zaprawa na metr kwadratowy

Zaprawy do fug są sprzedawane w dwóch postaciach:

• gotowa gruba kompozycja w plastikowych wiadrach. Bez wstępnego przygotowania można je natychmiast wykorzystać do pracy i fugowania płytek na 1 m2. Ale nie zawsze jest to praktyczne, ponieważ po otwarciu pojemników szybko wysychają,
• suchy proszek, który rozcieńcza się wodą lub lateksem do pożądanej konsystencji. Jest wygodny w przypadku niewielkich objętości okładziny, jest również jednym z materiałów, które można przechowywać do następnego etapu pracy lub do późniejszej naprawy.

Producenci materiałów budowlanych wskazują na opakowaniu, ile potrzeba w przybliżeniu materiału na 1m 2. W rzeczywistości praktyczne wskaźniki w znacznym stopniu zależą od szerokości, grubości szwu, wymiarów samej płytki, od czynnika ludzkiego: poziomu umiejętności glazurnika i metody nakładania zaprawy na powierzchnię. Gotowy stół wskazuje, ile suchej mieszanki jest potrzebne do często spotykanych parametrów płytek i odpowiednich połączeń między płytkami.

Jeśli rozmiary są dalekie od standardowych, można wykonać niezależne obliczenia za pomocą kalkulatora formuły: L x K = g / m2, gdzie L = (A + B) / A x B = m / m2, K = C x D x F.

Wartości tego wzoru to:

L - długość szwu, m / m2,

K jest współczynnikiem zużycia zaczynu w gramach,

A - długość płytki w metrach,

C to szerokość szwu w mm,

D to jego głębokość, mm,

F jest masą fugi wolumetrycznej około 1,6, która zmienia się w określonych warunkach.

Ostateczna wartość zużycia suchej mieszanki w gramach na 1 m2 jest określana poprzez pomnożenie długości szwu przez współczynnik zużycia zaprawy w gramach.

Rozważ obliczenia jako przykład. Weź mozaikę o wymiarach 20 x 20 mm i grubości 4 mm. Wówczas optymalna szerokość fugi osiąga 2 mm. Suma długości i szerokości jest dzielona przez iloczyn długości i szerokości: 20 + 20/20 x 20 = 0,1. Następnie mnożymy tę liczbę przez grubość płytki, szerokość szwu i współczynnik 1,6. Za pomocą kalkulatora otrzymujemy: 0,1 x 4 x 2 x 1,6 = 1,28, zaokrąglając w górę do 1,3. To samo odpowiada wartości tabeli 1,3 kg

Obliczenia w stu procentach, ile potrzeba spoinowania, nie mogą dać tych obliczeń, ponieważ nie uwzględniają wszystkich czynników. Dlatego zaleca się wykonanie 5-10 procent zapasu spoin, aby zrównoważyć nierównomierne zużycie materiału.

Podstawowe wymagania spoinowania

Przy określaniu zużycia zaprawy na płytkę na 1 m2 należy pamiętać o podstawowych wymaganiach, jakie musi spełniać materiał zaprawy na 1 m2. Nie zapominaj również, że każdy materiał płytek wymaga wyboru konkretnej zaprawy.

Elastyczność - podczas pracy mieszanka nie powinna się rozprzestrzeniać, być zbyt gruba, to znaczy trzymać. Niektóre nowoczesne związki zachowują swoje właściwości sprężyste nawet po stwardnieniu, zapobiegając pękaniu warstwy zszywającej po przesunięciu muru z płytek.

Wytrzymałość - wysuszona zaprawa nie kruszy się ani kruszy. Wpływ na to ma przede wszystkim jakość wybranego materiału i przestrzeganie prawidłowego stosunku proporcjonalnego składników.

Wodoodporność - zdolność do ochrony stawów przed wnikaniem wilgoci, gromadzeniem się zanieczyszczeń oraz tworzeniem się pleśni i płytki grzybowej. Estetyka - konieczne jest wybranie rodzaju i koloru optymalnego dla tej decyzji projektowej.

Lithokol

Cement miesza Litokol na płytkę - popularny rodzaj fug. Można je stosować do okładzin wewnętrznych i zewnętrznych - nie tracą koloru, ścierania i działania agresywnych detergentów, charakteryzują się szczególną trwałością i długą żywotnością. Firma Litokol przedstawia kompozycje do wypełniania zarówno wąskich spoin mozaiki, jak i szerokich, do murów podłogowych i ściennych. Aby rozpocząć pracę, zaprawę na bazie cementu można łatwo rozpuścić w wodzie lub lateksie, postępując zgodnie z instrukcją użycia.

Zaprawa epoksydowa Litokol, w przeciwieństwie do cementu, doskonale pasuje do wszelkich zadań estetycznych przy licowaniu mozaiki marmurem, smaltem. Paleta kolorów jest bardzo różnorodna - jest w dużej liczbie odcieni, istnieją opcje z oryginalnymi efektami dekoracyjnymi - „metaliczny”, „brązowy”, „srebrny”, „masa perłowa”. Kolor pozostaje niezmieniony przez cały okres użytkowania płytki. Możesz wybrać przezroczysty rodzaj fugi, który pomoże podczas tworzenia paneli ze szklanych mozaik i konstrukcji z wbudowanym oświetleniem. Dwuskładnikowa zaprawa epoksydowa „Litokol” tworzy bardzo mocny i gęsty szew, który może podlegać dużym obciążeniom. Połączenie szwów nie wchłania brudu, rdzy, nie pęka, zachowuje z czasem wszystkie swoje pierwotne właściwości. Zaprawy epoksydowe są odporne na tworzenie się grzybów, uszkodzenia mechaniczne, nasłonecznienie i agresywne chemikalia. Są odporne na wilgoć, bez problemu tolerują mróz, wysokie temperatury w saunach.

Fuga epoksydowa do płytek „Litokol” charakteryzuje się podwyższoną lepkością, co wymaga pewnego poziomu profesjonalizmu i dokładności w pracy. Po zakończeniu reakcji zmieszanych składników mieszaniny epoksydowej nabiera chemicznej obojętności i staje się całkowicie nieszkodliwy dla środowiska i ludzi. Zasadniczą różnicą w stosunku do związków zawierających cement jest szczególne zapotrzebowanie na przestrzeganie proporcji składników podczas przygotowywania mieszanki roboczej.

Produkty poliuretanowe to innowacyjny materiał do fugowania od producenta „Litokol” na bazie wodnej dyspersji żywic poliuretanowych. Ta kompozycja zapewnia szczelny i superelastyczny szew, który jest niezbędny w produkcji płytek podłogowych z ogrzewaniem podłogowym i podłoży narażonych na zwiększone wibracje lub odkształcenia. Mieszanki poliuretanowe Litokol są bardzo wygodne w użyciu. Są w pełni przygotowane do użycia, w przeciwieństwie do fugi epoksydowej, nie wymagają wstępnego mieszania składników.

Jednym z rodzajów fugowania Litokol jest fuga epoksydowa X-90, której zużycie można znaleźć w tabeli.

Ceresit

Elastyczna, hydrofobowa zaprawa Ceresit CE-40 przeznaczona jest do spoinowania spoin płytek o szerokości do 10 mm wewnątrz i na zewnątrz budynków, a także do wszystkich rodzajów płytek. Ze względu na wysokie właściwości sprężyste CE-40 jest częściej stosowany w pracach okładzinowych na ruchomych odkształcalnych podłożach, w tym na podgrzewane podłogi, do łączenia płyt OSB, płyt gipsowo-kartonowych. Wilgotność nie przenika do zaprawy Ceresit CE-40, lecz spływa po jej powierzchni. Ma działanie przeciwgrzybicze. Dostępny w 32 odcieniach, w tym biały. CE-40 ma trwałość kolorów, nie blaknie. Jest odporny na zanieczyszczenia, dobrze się myje, ma wysoką odporność na ścieranie, mrozoodporny. Powierzchnia szwu okazuje się idealnie gładka i piękna. Fuga CE-40 jest przyjazna dla środowiska i ludzi. Wybór cerezytu natężenia przepływu zaprawy odbywa się również zgodnie ze wzorem.

Aby nie pomylić się przy określaniu zużycia zaprawy Ceresit CE-33, warto skorzystać ze stołu.

Ceresit CE-33 to fuga w różnych kolorach o właściwościach przeciwgrzybiczych do wykańczania połączeń między płytkami o szerokości do 5 mm. Są to przede wszystkim mozaiki i małe elementy kafelkowe (fryzy, obramowania).

CE-33 jest produkowany w postaci suchego proszku i jest zamykany za pomocą wody. Należy dokładnie przestrzegać instrukcji przygotowania mieszanki CE-33, ponieważ nadmiar wody lub tworzenie się grudek może pogorszyć właściwości wypełniania. Roztwór można stosować przez godzinę. 29 barwników CE-33 pozwala stworzyć doskonałą gładką bazę dla małych fragmentów. Jednocześnie CE-33 Ceresite nie jest gorszy pod względem wodoodporności, nie boi się grzybów i pleśni, może wytrzymać do 50 cykli mrozoodporności, nadaje się do prac zewnętrznych i wewnętrznych i nie jest toksyczny.

Czy można uratować zaprawę?

To logiczne pytanie, ponieważ cena materiału na złącza nie jest niska. Możesz naprawdę zaoszczędzić, jeśli zapewnisz szew wysokiej jakości. W tym celu, nawet na etapie układania płytek, należy przestrzegać dwóch zasad. Pierwszym z nich jest stworzenie idealnie równej podstawy dla płytek, co eliminuje nierówności na głębokości szwu i pustki. Drugim jest użycie wysokiej jakości kleju, który można nakładać bardzo cienką warstwą, co zmniejszy do minimum głębokość szwu. Aby uniknąć nadmiernego zużycia podczas zacierania, materiał należy rozcieńczyć małymi porcjami. Następnie prace zostaną przeprowadzone przy użyciu świeżego roztworu, który dobrze wypełnia szew. Ponadto świeżą mieszankę łatwiej zbierać z powierzchni płytki. Do nakładania zaprawy epoksydowej lepiej jest użyć specjalnego dozownika lub strzykawki. Tworzenie szwu musi być przeprowadzone, nawet przy świeżym roztworze. Umożliwi to wykorzystanie nadwyżki, która jest wyciskana ze szwu podczas formowania do późniejszego fugowania. Ale w żadnym wypadku nie powinieneś próbować oszczędzać zaprawy przez dodanie wody. Zbyt płynna mieszanka skomplikuje pracę, a po wyschnięciu pojawią się pęknięcia, a szew wyschnie.

Zużycie zaprawy do fug

Idealna szerokość szwu dla płytek o wymiarach 15x15 cm wynosi 1,5-2 mm, dla płytek podłogowych o wymiarach 33x33 cm 2-3 mm. Rozwiązanie należy dobrać tak, aby pasowało do koloru płytek. Nasz katalog zawiera ponad 3000 odcieni zaprawy.

Fugowanie może być epoksydowe i cementowe, fugowanie cementowe stosuje się do zwykłych płytek i normalnych warunków pracy. Szerokość szwu jest dozwolona w granicach 6 mm. W przypadku szerokich fug od 4 mm do 16 mm stosuje się specjalne fugi, które mogą zapewnić deformację i ruch płytek bez niszczenia szwu. Takie zaprawy stosuje się do specjalnych rodzajów podłóg i basenów.

Zużycie zaprawy można obliczyć w zależności od wielkości płytki i powierzchni. W przypadku standardowej płytki o wymiarach 30 x 30 cm i szerokości szwu 2 mm wymagane będzie 300 gramów zaprawy na 1 m2 powierzchni układania. Rozwiązanie musi być przygotowane ściśle zgodnie z instrukcjami producenta, w tym przypadku masa okaże się plastikowa i będzie w stanie jakościowo wypełnić połączenia między betonem, marmurem, kamieniem i płytkami ceramicznymi. W przypadku płytek mozaikowych o wymiarach 5 x 5 cm i szerokości szwu 2 mm wymagany będzie około 1 kg suchej zaprawy, tak duże zużycie wiąże się z małym rozmiarem mozaiki i dużą liczbą szwów. Płytki o wymiarach 10 x 10 cm, 10 x 20 cm i 15 x 15 cm o szerokości spoin odpowiednio 2 mm i 3 mm będą wymagały 400 gramów suchej zaprawy.

Aby rozwiązanie uzyskało wymaganą konsystencję, konieczne jest użycie czystej chłodnej wody lub specjalnego lateksu, temperatura powinna wynosić od +5 do + 35 ° C i mieszać za pomocą miksera budowlanego przy niskich prędkościach, wtedy masa okaże się jednorodna, bez grudek. Po ugniataniu należy zachować 5-minutową pauzę i ponownie wymieszać, dopiero po tym można użyć zaczynu. Jeśli proporcje nie będą przestrzegane, doprowadzi to do pogorszenia właściwości chemicznych i fizycznych materiału i wzrostu zużycia. Konieczna jest praca z zaprawami za pomocą specjalnych narzędzi, na przykład gumowej szpatułki.

Fugi stosuje się zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, niezależnie od poziomu wilgotności i innych warunków pracy. Po stwardnieniu zaprawy spoiny stają się odporne na skrajne temperatury i wysoką wilgotność.

Sami opracowaliśmy stół odzwierciedlający mniej lub bardziej dokładne zużycie zaprawy do fug, mozaiki i kamienia. Doszli do wniosku, że każdy przypadek wymaga weryfikacji na miejscu. Jest to dzianina o tak różnych i rozległych parametrach, że nie można zamknąć jednego stołu.Grubość płytki, warstwa kleju, na którą została nałożona płytka, ilość kleju pozostającego w spoinach, niestandardowe nakładanie krzyżyków na duże i małe płytki, gęstość i waga każdej zaprawy, czynnik ludzkiego zaniedbania w przygotowaniu, przechowywaniu i stosowaniu roztworu. Na koniec zalecamy zabranie trochę więcej fugi niż potrzebujesz. Rozmiar płytki 30x30 ze szwem 2 mm zaprawy 1 kg zastępuje nieco więcej niż 3 m.kv. Mozaika szklana wymaga 1 metra kwadratowego nieco więcej niż 1 kg zaczynu. Mozaika kamienna lub marmurowa 2 kg na 1 m2 Istnieje wzór do obliczania zaprawy, ale nie jest ona w 100% dokładna. Najlepszym sposobem na zrozumienie jest zakup 1 kg zaprawy i sprawdzenie, ile metrów kwadratowych można wcierać.

Metody obliczania wymaganej ilości zaczynu

Tabela zużycia zaprawy.

Ilość mieszanki do fug o wymiarach 300 x 300 mm można obliczyć na 3 sposoby:

• Metoda obliczania natężenia przepływu przy użyciu wzoru matematycznego: (A + B) / (A * B) * C * D * K = Kg / M2,
• za pomocą kalkulatora online,
• praktyczna metoda.

Prawidłowo obliczone zużycie fugi na stawy może zmniejszyć koszt naprawy i wykorzystać zwolnione środki na inne cele.

Matematyczna metoda obliczania

Aby obliczyć wymagane natężenie przepływu mieszaniny do łączenia zgodnie ze wzorem (A + B) / (A * B) * C * D * K = Kg / M2, powinieneś mieć następujące dane:

• długość płytki, mm - A, 300 mm,
• szerokość płytki, mm - B, 300 mm,
• szerokość szwu między płytkami, mm - C, 2 mm,
• grubość płytki, mm - D, wynosi 4 mm,
• przyjmuje się współczynnik masy objętościowej gotowego roztworu 1.6.

(300 + 300) / (300 * 300) * 2 * 4 * 1,6 = 0,085 kg / m²

Otrzymany wynik zwiększa się o 10-15% w rezerwie, na nieprzewidziane straty:

0,085 * 15/100 = 0,012 kg / m²

Na 1 m2 ułożonej płytki należy spożyć 100 g zaczynu.

Wzór na obliczanie ilości zaprawy.

Mieszankę przygotowuje się ściśle według instrukcji producenta, które są wydrukowane na opakowaniu. Zaniedbanie instrukcji przygotowania roztworu i nieprzestrzeganie proporcji prowadzi do pogorszenia jego właściwości fizyko-chemicznych, co pociąga za sobą wzrost zużycia materiału. Mieszanki są dostępne do użytku wewnątrz i na zewnątrz, dlatego przy ich zakupie należy uważnie przeczytać informacje na opakowaniu.

Całkowite zużycie oblicza się poprzez pomnożenie powierzchni ściany pokrytej płytkami przez szacunkowe zużycie zaprawy zużytej przez 1 m².

Kalkulator budowy online

Wiele witryn umożliwia obliczenie zużycia materiałów przez samych użytkowników za pomocą kalkulatora internetowego znajdującego się na stronie.

Do obliczeń konieczne jest wprowadzenie danych w odpowiednich oknach: szerokość, długość i grubość płytki, odległość między płytkami i obszar ściany, na której układana jest płytka. Przycisk licznika jest wciśnięty. Wynik pojawi się w oknie. Jeśli nie podasz danych w polu „Wymażony obszar”, kalkulator online obliczy zużycie mieszanki na 1 m² ułożonej płytki.

Praktyczna metoda

Wielu budowniczych określa w praktyczny sposób wymaganą ilość substancji do łączenia. Kup 1 kg zaczynu, a następnie oblicz powierzchnię ściany, dla której ten materiał był wystarczający. Uzyskany wynik jest rozprowadzany na całej powierzchni ściany wyłożonej płytkami.

Aby poprawnie wykonać połączenie, należy przestrzegać kilku zasad:

Łączenie płytek odbywa się za pomocą gumowej szpachelki.

1. Zużycie mieszanki jest bezpośrednio związane z gęstością materiałów użytych do spoinowania. Gęstość gotowej fugi jest wskazana na opakowaniu materiału i zależy od technologii produkcji, firmy producenta i składu składników.
2. Rozmiar płytki wpływa na zużycie roztworu fugi: im drobniejsza płytka, tym bardziej konieczne jest wydanie mieszanki na struganie.
3. Im większa odległość między płytkami i może wynosić 2-30 mm, tym bardziej spoina jest zużywana.
4. Kolejnym czynnikiem wpływającym na wzrost zużycia fugi podczas łączenia jest ich głębokość. Głębokość zależy od grubości płytki i wypełnienia połączeń klejem.

W literaturze budowlanej wydrukuj tabele zużycia materiału do fugowania, podsumowując średnie dane dla różnych rozmiarów płytek. Dane te można wykorzystać do wstępnych obliczeń.

Rola rodzaju zaprawy w zużyciu na 1 m² płytki

Technologie produkcji materiałów budowlanych dostarczyły nam różnorodne mieszanki stosowane do układania ceramiki, właściwości fizyczne i cechy pracy, z którymi w dużej mierze determinują szybkość zużycia zaprawy na 1 m² płytki. Mistrzowie układający, pracując w domu, najczęściej stosują mieszanki, które okazały się wygodne w pracy, wysokiej jakości i trwałe, i wybierają je spośród następujących rodzajów fug dostępnych w masowej sprzedaży:

• Fuga cementowa, która jest suchym proszkiem z cementu portlandzkiego z dodatkami. Paleta kolorów pozwala wybrać harmonijny lub kontrastujący odcień dla dowolnej płytki.
• Lateksowy mastyks zawiera cząsteczki polimeru, które uszczelniają złącze przed wilgocią w swojej strukturze.
• Zaprawa epoksydowa, której podstawą jest żywica, która po zestaleniu całkowicie blokuje przenikanie wilgoci do spoin płytek.

Wykwalifikowany mistrz nie doradzi ci zakupu zaprawy, koncentrując się na zużyciu wskazanym przez producenta na opakowaniu, zdając sobie sprawę, że jakość materiału ma pierwszeństwo przed jego ekonomią.

Wymagania dotyczące mastyksu są determinowane nie tyle przez stopień fugowania spoin na 1 m², ale przez parametry jakościowe, na jakie producenci tego rodzaju materiałów budowlanych zwracają największą uwagę:

• Plastyczność - robocza mieszanina nie powinna się rozprzestrzeniać i kruszyć podczas aplikacji, wypełniając szwy bez pozostawiania pustek powietrznych. Istnieją specjalne rodzaje zaprawy, które zachowują plastyczność po stwardnieniu i gwarantują brak pękania szwu po przesunięciu płytek. Zachowanie plastyczności jest ważne w przypadku połączeń o dużej grubości (ponad 6 mm) ze znacznym zużyciem zaprawy na 1 m².
• Wytrzymałość i integralność utwardzonego materiału - wysokiej jakości zaprawa nie powinna kruszyć się podczas pracy.
• Dekoracyjność - paleta kolorów, która pozwala wybrać odpowiedni odcień i dopasować do zadeklarowanego tonu po stwardnieniu kompozycji.
• Hydrofobowość - zapobiega przenikaniu wilgoci do porowatej struktury materiału, zapobiegając rozwojowi pleśni.

Zdjęcie ze strony http://www.o-vannoy.ru

Mieszanki do fugowania są następujących rodzajów:

Fuga lateksowa wykonana jest z polimerów. Nie pozwala na odkształcenie szwów i zapobiega wnikaniu w nie wilgoci lub brudu. Zaprawa cementowa sprzedawana jest w postaci proszku lub płynu. Gotowe mieszanki są sprzedawane w plastikowych wiadrach. Szwy należy raz potraktować taką zaprawą, ponieważ twardnieje ona pod wpływem powietrza i nie nadaje się do ponownego użycia. Suche preparaty są wygodne, ponieważ pewną ilość materiału niezbędną do określonego etapu pracy można rozcieńczyć wodą. Resztę suchej mieszanki wykorzystuje się w kolejnych pracach.

Produkowane są fugi cementowe różnych marek. Najpopularniejsze są marki Ceresit i Litokol. Fuga Ceresit odpycha wodę i jest odporna na mróz. Może to być barwiona (wielokolorowa) mieszanka.

Zużycie zaprawy na 1 m² na bazie cementu jest wyszczególnione na każdym opakowaniu. W przeciwieństwie do żywic epoksydowych zaprawa cementowa ma niższą gęstość. Ten parametr należy wziąć pod uwagę podczas pracy, ponieważ jest on zużywany o 1 m2 znacznie więcej. Cechą fug cementowych jest zdolność do reprodukcji (naprawy). Po pewnym czasie pod wpływem fizycznym brud przenika do szwów między płytami. Możesz zaktualizować spoiny, usuwając poprzedni i nakładając nową warstwę. Wadą mieszanek cementowych jest ich słaba odporność na chemikalia domowe. W ostatnich latach coraz częściej stosuje się mieszanki epoksydowe.

Litokol Fuga może być wykonana na bazie żywicy epoksydowej. Stała się materiałem do spoinowania stawów. W przeciwieństwie do zapraw cementowych jest lepki i stosuje się go do grubych płytek, jeżeli układanie przeprowadzono z odstępem między płytkami przekraczającym 5 mm. Zaprawa epoksydowa nie boi się dużych różnic temperatur i jest bardzo odporna na wpływy chemiczne, nie boi się pleśni i grzybów. Cechy jakościowe fug na bazie żywic epoksydowych nie zmieniają się przez dłuższy czas.

Podczas pracy fuga powinna być elastyczna. Głównym czynnikiem związanym z wadami tej fugi jest jej cena. Ona jest dość wysoka. Ze względu na lepkość trudno jest pracować z zaprawą. Po przetworzeniu szwów nadmiar, który spadł na płytkę, jest trudny do usunięcia. Dlatego należy ostrożnie wycierać płytki na każdym etapie pracy.

Charakterystyczną cechą mieszanek zapraw epoksydowych jest ich skład. Opierają się na utwardzaczu i kolorowej paście. Po zmieszaniu powstaje materiał pacy, który jest bardzo trwały i odporny na wpływy fizyczne i chemiczne. A także fugi epoksydowe działają jak klej. Ci, którzy lubią układać ściany wanien lub basenów mozaikami, mistrzowie sugerują naprawienie go właśnie taką zaprawą.

Na jakie parametry zwrócić uwagę

Fugowanie odbywa się po licowaniu płytek. Taki środek jest potrzebny do ochrony płytek przed zniszczeniem i do celów dekoracyjnych. Możesz samodzielnie obliczyć marnotrawstwo pojedynczego materiału, znając główne parametry, od których zależy zużycie zaprawy.

Co bierze się pod uwagę przy obliczaniu wymaganej ilości materiału do fugowania:

• Parametry płytki - im mniejsza, tym więcej połączeń na metr. Wpływa na grubość. Gruba okładzina wymaga więcej materiału.
• Głębokość - odległość od krawędzi płytki do podstawy. Mieszanina całkowicie ją wypełni.
• Szerokość - zależy od parametrów płytki, zwykle wynosi 2-3 mm.
• Gęstość kompozycji - zaprawa ma różne parametry, w zależności od składników.
• Jakość pracy - w niektórych miejscach potrzeba więcej materiału, aby ukryć niektóre wady.

Przy obliczaniu zaczynu należy wziąć pod uwagę rodzaj produktu, jego składniki. Każdy rodzaj pracy wymaga osobnego materiału, a zużycie w dużej mierze będzie od tego zależeć. Aby obliczenia były jak najbardziej poprawne, zaprawa musi spełniać wszystkie wymagania jakościowe, w tym parametry elastyczności, wytrzymałości, odporności na czynniki zewnętrzne.

Kluczowe wymagania spoinowania, które określają jego jakość i zużycie:

• Plastyczność - dobra zaprawa nie spłynie po płytce, wypełnia szwy bez tworzenia się pęcherzyków. Istnieją kompozycje, które zachowują plastyczność po wyschnięciu, a to gwarantuje zachowanie szwu z niewielkim przesunięciem płytki. Ten parametr ma znaczenie dla połączeń o grubości od 6 mm przy dużym zużyciu zaprawy.
• Integralność - szew po zestaleniu powinien być mocny, cały. Nie kruszy się ani nie pęka. W innym przypadku wymagana będzie znacznie większa zaprawa do ciągłej korekty pracy.
• Dekoracyjne - szeroka paleta kolorów jest oferowana przez wielu producentów, a kolor zamrożonej masy powinien odpowiadać oryginałowi.
• Odporność na wilgoć - jeśli woda dostanie się do szwu, materiał się zapadnie, będziesz musiał zmienić zaprawę, zużywając coraz więcej materiału.

Długość, szerokość i grubość

Płytki dekoracyjne mają różne rozmiary. Jego parametry bezpośrednio wpływają na wymagany przepływ funduszy. Aby poprawnie określić zużycie zaprawy do fug na 1 m2, należy wziąć pod uwagę jej długość, grubość, gęstość i szerokość. Im mniejsze płytki, tym więcej materiału jest wymagane. Jeśli jest gruby, będziesz potrzebować jeszcze więcej zaczynu. Cienkie i szerokie płytki wymagają mniej fugowania.

Pod względem wielkości okładzina ma następujące typy:

• Duży - 50-120 cm.
• Mały - jego rozmiar to 5x5 cm.
• Klasyczny - 10-50 cm.

Okładzina jest zwykle wykonywana za pomocą prostokątnej płytki o parametrach 20 x 25, 20 x 30 cm, Często stosuje się płytki o wymiarach 12 x 25, 15 x 20 i 15 x 15 cm. Rozmiar jest zwykle wybierany jako wielokrotność jego powierzchni, aby zmniejszyć ilość odpadów i zmniejszyć złożoność procesu pracy.

Szerokość szwu

Zużycie zaprawy dla płytki zależy od szerokości samego złącza, tj. Wybranej odległości od jednej płytki do drugiej. Zwykle wskaźnik ten wynosi kilka milimetrów - 3-5. Na podłogę - 3-5 mm, na ściany - 2-3 mm.

Na dużej powierzchni płytki z celowo szerokimi szwami - 3-5 mm, wyglądają lepiej. Jak pokazuje praktyka, szerokość będzie zależeć od jakości podszewki, wymiarów i wyglądu. Produkty budżetowe wykonane z tanich materiałów nie zawsze są oznaczone dokładnymi parametrami. Odchylenia mogą sięgać kilku mm. Następnie możesz obliczyć szerokość, układając kilka płytek na płaskiej podłodze. Im silniejsza linia przerywana, tym większy będzie wymagany szew.

Na szerokość będą miały również wpływ właściwości podkładu, wiek konstrukcji i warunki sejsmiczne. Nowe budynki mają tendencję do kurczenia się, więc rozsądne jest zwiększenie szczelin w podszewce. Przy niekorzystnych czynnikach środowiskowych szwy są specjalnie rozszerzane, aby mogły przyjąć obciążenie, zachowując integralność płytki, zapobiegając jej pękaniu.

Wymagania dotyczące zaprawy

Dlaczego potrzebujesz spoinowania? Po ułożeniu płytek między płytkami jest pusta przestrzeń. Obliczenie szerokości połączeń wykonuje się na etapie projektowania powłoki i zależy od wielkości płytki. Aby zamaskować połączenia, nadać powierzchni estetyczny wygląd i większą wytrzymałość, a także chronić roztwór przed wnikaniem wody, użyj specjalnego mastyksu. Na podstawie tych zadań funkcjonalnych można ustalić wymagania dotyczące spoinowania:

• Elastyczność - nałożenie takiej masy jest bardzo łatwe, nie rozprzestrzenia się, nie wiąże i nie kruszy. Niektóre materiały, nawet po stwardnieniu, zachowują tę właściwość i zapobiegają pękaniu złączy, gdy powłoka zostaje przesunięta.
• Wytrzymałość po zestaleniu - zależy od jakości użytych materiałów i proporcji proporcji składników. Po wyschnięciu zaprawa nie powinna się kruszyć i kruszyć.
• Dekoracyjność to jakość percepcji wizualnej. Konieczne jest wybranie optymalnego koloru, a także rodzaju kompozycji.
• Właściwości hydrofobowe - chroni stawy przed wnikaniem wilgoci. Dodatkowo zapobiega gromadzeniu się zanieczyszczeń w stawach i zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju grzybów.

Aby zapewnić spełnienie tych wymagań tak dokładnie, jak to możliwe, ważne jest nie tylko wybranie odpowiedniego materiału, ale także prawidłowe obliczenie wymaganej ilości mastyksu

Jednym z głównych wymagań spoinowania jest elastyczność.

Zużycie zaczynu: rodzaje mieszanek

Przed przygotowaniem zaprawy ważne jest wykonanie dokładnych obliczeń. Aby to zrobić, weź pod uwagę liczbę płytek, jego rozmiar, głębokość i szerokość szwu

Wysokiej jakości zaprawa zapewnia niezawodną ochronę ścian i kleju przed zanieczyszczeniami, wilgocią, parą i chorobotwórczymi grzybami i pleśnią.

Na przykład mamy płytki ceramiczne o grubości 33 x 33 cm i grubości 10 mm, a połączenia między płytkami wynoszą 2 mm. Podstaw liczby we wzorze i oblicz: Zużycie = (330 + 330) / (330 * 330) * 10 * 2 * 1,6 = 0,194 kg / m². Oznacza to, że 2,5 kg opakowania wystarcza do spoinowania okładziny o powierzchni 12,9 m². To nie wystarczy nawet w małej łazience.

Fuga przenosi ładunek dekoracyjny

Za jego pomocą można zamaskować defekty w szwach, stworzyć iluzję monolitycznej powłoki i skupić się na geometrycznym kształcie muru. Kolor zaprawy może być w odcieniu płytki lub może się z nią kontrastować

• Cement Kompozycja jest sprzedawana w postaci sypkiego proszku i może zawierać różne dodatki. Kohler pozwala wybrać zaprawę do określonego koloru płytki.
• Lateks Zawiera cząsteczki polimeru, które zapobiegają przenikaniu wody do struktury złączy płytek.
• Żywica epoksydowa Wykonany jest na bazie żywicy epoksydowej. Fuga zawiera również katalizator.Gdy zaprawa wyschnie, zapobiega przedostawaniu się wody i pary.

Wybór rodzaju zaprawy zależy od indywidualnych preferencji. Dzisiaj najpopularniejsza jest zaprawa epoksydowa. Jest łatwy w obsłudze, ma kilka zalet w stosunku do zaczynu cementowego i przy odpowiedniej pielęgnacji może trwać ponad pięćdziesiąt lat.

Zużycie zaczynu

Po skierowaniu w stronę powierzchni płytkę można układać od końca do końca lub z odstępami od 2 do 20, a nawet 30 mm. Rzadko stosuje się metodę układania od końca do końca, ponieważ nie pozwala ona na zneutralizowanie wad w konfiguracji płytek i ich odchyleń od deklarowanych wymiarów. Dlatego stosuje się głównie metodę szycia przy stałej lub zmiennej szerokości szwu, którą następnie wciera się zaprawą, cementem lub specjalną dekoracją, a przy wysokiej jakości wykonania znacznie zwiększa wartość artystyczną podszewki.

Szczeliny wypełnione mieszanką przyczyniają się do odporności płytki na wilgoć.

Opcje kolorów mieszanki mogą być dowolne, ale wymaganą ilość można i należy obliczyć ze względów ekonomicznych. Przed obliczeniami określamy czynniki, które mają na to wpływ:

• rodzaj mieszanki
• rozmiar płytki
• głębokość i szerokość szwu,
• grubość płytki
• rodzaj zaprawy
• kwalifikacje pracowników.

Rozważ te czynniki.

Narzędzia do strugania

W pracy nad łączeniem użyj następujących narzędzi:

• różne rodzaje szpatułek, które oczyszczają powierzchnię kleju, nakładają i rozprowadzają rozdmuchiwacz, wygładzają szwy,
• pojemniki na wodę i mieszanie mieszanki,
• wiosło ugniatające
• gąbka piankowa
• rękawiczki
• szczypce
• papier ścierny.

Roztwór przygotowuje się w małych porcjach, powinien on mieć konsystencję podobną do gęstej śmietany. Krzyże i resztki kleju między płytkami są usuwane ze ściany. Gumowa szpachelka ostrożnie wypełnia odległość między płytkami rozdmuchiwacza. Nadmiar roztworu natychmiast usuwa się za pomocą gąbki piankowej. Wypełnione szwy pozostawia się do wyschnięcia, a następnie poleruje się drobnym papierem ściernym.

Rodzaj i rozmiar wybranej płytki

Przede wszystkim rodzaj i rodzaj płytek, które wybrałeś do licowania w domu, wpływa na prawidłowe obliczenie kleju do płytek. Różne rodzaje pochłaniają inną ilość kleju, co z konieczności wpłynie na główne zużycie. Na przykład klej do kamionki porcelanowej zużycie na 1 m2 sugeruje minimum, ponieważ ten rodzaj okładziny praktycznie nie absorbuje wody, ponieważ jest mało porowaty, a zatem klej do układania będzie wymagał kilka razy mniej. Płytki szkliwione i matowe będą już wymagały więcej surowców do klejenia, a większość kleju zostanie zabrana przez płytkę cotto i taką, która jest wykonana przez niego.

Warto zwrócić uwagę na nieregularności z tyłu płytki, jej kształt i rozmiar, ponieważ wpłynie to na zużycie kleju do płytek

• Po pierwsze, konieczne jest wypełnienie wszystkich wnęk, aby pod płytką nie było warstw powietrza, pęcherzyków i pustek, w przeciwnym razie może pęknąć podczas pracy.
• Po drugie, im większa płytka, tym trudniej będzie, dlatego klej do przytrzymania jej na ścianie z pewnością będzie wymagał więcej.

Rodzaj fundamentu i technologia układania

Jeśli chcesz zminimalizować zużycie kleju do płytek porcelanowych, płytek lub mozaiki, musisz pamiętać, że tylko gładka i równa powierzchnia pozwoli Ci zaoszczędzić pieniądze.

• Pęknięcia, guzy, krople, wypukłości i wgniecenia, wszystko to będzie wymagało dodatkowego zużycia wybranej kompozycji.
• Dlatego na początku sensowne jest jakościowe przygotowanie ścian, sufitów lub wykładzin podłogowych do układania, wyrównywanie ich, a jeśli to konieczne, szpachlowanie, a nawet wypełnianie jastrychu, jeśli chodzi o układanie płytek na podłodze.
• Chłonność podstawy z pewnością będzie odgrywać rolę, ponieważ betonowa ściana będzie wymagała znacznie mniej kleju niż do tynku, a nawet muru.

Ważnym czynnikiem jest technologia układania płytek, ponieważ zużycie kleju może również zależeć od tego. Proste równoległe rzędy zazwyczaj wymagają mniejszych nakładów niż wzory, panele, obrazy itp., Ponieważ tam musisz upewnić się, że wszystkie elementy są bezpiecznie przymocowane do ścian. Najtrudniejsza w tym przypadku, a jednocześnie jeszcze bardziej kosztowna pod względem zużycia kleju, będzie działać z rozpraszaniem mozaiki, która będzie musiała być ułożona jeden element na raz.

Kwalifikacja układarki, warunki pogodowe i klimatyczne itp.

Ogromną rolę w zapewnieniu prawidłowego obliczenia, a także w zachowaniu składu kleju, odgrywają kwalifikacje samego forniru, który jest zaangażowany w tę pracę. Co więcej, technika nakładania kleju odgrywa rolę i tylko profesjonalni mistrzowie wiedzą to wszystko na pamięć. Na przykład, przy nachyleniu szpatułki o sześćdziesiąt lub sześćdziesiąt pięć stopni, natężenie przepływu znacznie wzrasta, a wraz ze spadkiem kąta maleje. Dlatego prawdziwi eksperci zawsze trzymają narzędzie na powierzchni płytek i ścian pod kątem około czterdziestu lub czterdziestu pięciu stopni. W ten sposób nakłada się wystarczającą ilość kleju i obserwuje się oszczędności.

Ważne jest, aby wziąć pod uwagę warunki temperaturowe i pogodowe podczas planowania układania płytek, gdy trzeba poprawnie obliczyć zużycie kleju. Istnieje możliwość pracy z klejami, gdy temperatura osiągnie poziom od pięciu stopni, przy niskiej wilgotności otoczenia, do trzydziestu pięciu stopni ciepła

Jednak profesjonalni rzemieślnicy nazywają optymalną temperaturę do układania płytek na ścianie 17-25 stopni powyżej zera w skali Celsjusza.

Zimą w pomieszczeniach bez ogrzewania istnieje ryzyko, że klej straci wszystkie swoje właściwości i właściwości. W upale przestrzegane są również specjalne zalecenia: im wyższa temperatura wokół, tym intensywniej jest zwiększać wilgotność, nawet w sztucznym porządku, to znaczy za pomocą specjalnych urządzeń, a czasem nawet banalnych wiader i szmat z wodą. Wszystko to musi być ściśle monitorowane, jeśli w rezultacie chcesz uzyskać piękną, niezawodną i trwałą powłokę, gotową służyć Ci przez kilkanaście lat.

Rodzaje mieszanin

• cement
• dyspersja
• na bazie żywicy epoksydowej.

Mieszanka cementowa jest bardziej popularna wśród wykonawców i amatorów, ponieważ utwardza ​​się powoli. Jego elastyczność jest mniejsza niż w przypadku żywicy epoksydowej, dlatego stosuje się go z wystarczającą, tj. Większą niż 2 mm, głębokością szwu.

Głównym składnikiem zaprawy cementowej jest cement.

Dlatego zużycie takiej zaprawy na 1 m2 będzie wyższe. Ale ta ilość jest kompensowana przez długą przydatność przygotowanego rozwiązania do użycia, umożliwia korygowanie drobnych niedopatrzeń, a tym samym zmniejsza ilość odpadów, a w konsekwencji sam koszt.

Problem elastyczności tego rodzaju zaprawy rozwiązano przez pojawienie się suchej mieszanki z dodatkami lateksu zamiast wody. Zwiększa to wodoodporność, poprawiając elastyczność, pozwala na stosowanie mieszanki w szwach na głębokości mniejszej niż 2 mm. Taki klej jest szczególnie preferowany dla początkujących budowniczych ze względu na opłacalność. Co więcej, jest to najtańsza mieszanka.

Mieszaniny dyspersyjne mają doskonałą lepkość i ciągliwość, co pozwala na ich nakładanie w optymalnej warstwie. Ogromną zaletą jest to, że nie trzeba samodzielnie przygotowywać rozwiązania, ponieważ jest ono sprzedawane jako gotowe do użycia. Ale jest droższy niż klej cementowy, więc nie jest bardzo popularny, szczególnie wśród pragmatycznych właścicieli.

Po fugowaniu między płytkami nie powinno być pustej przestrzeni

Mieszaniny epoksydowe zawierają żywicę epoksydową z niewielką ilością cząstek utwardzacza krzemu. Po zmieszaniu składniki tworzą plastyczną substancję, która po pewnym czasie twardnieje podczas reakcji chemicznej. Należy pamiętać, że taka mieszanka szybko się wiąże, dlatego aby nie zwiększać zużycia materiału, należy rozpocząć pracę jak najszybciej. Zwykle jest używany przez profesjonalnych wykonawców, ponieważ hodowla wymaga doświadczenia w stosowaniu katalizatora reakcji chemicznej.

Obróbka spoin zaprawą epoksydową może znacznie wydłużyć ich żywotność

W przypadku różnych producentów zużycie zaprawy na 1 m2 jest w przybliżeniu takie samo i wynosi 0,25 kg / m2 - 0,5 kg / m2. Ale dla dokładniejszego obliczenia zużycia zaprawy na 1 m2 istnieje wzór matematyczny:

(A + B) / (A x B) x C x D x 1,6 - gdzie A - długość płytki w mm, B - szerokość w mm, C - grubość w mm, D - szerokość spoiny, współczynnik 1,6 gęstość roztworu.

Dla jasności obliczymy zużycie zaprawy producenta „Ceresit” dla płytek o długości 200 (wartość A), szerokości 200 (wartość B), grubości 2 (wartość C), szerokości spoiny 4 (wartość D). Wszystkie wartości podano w milimetrach. Nie ma funkcji do obliczania zużycia zaprawy znaku towarowego Cerezit, dlatego śmiało używamy naszej formuły, aby obliczyć, co nas interesuje.

Kolory fug

Otrzymujemy: (200 + 200) x2x4x4,6 / (200x200) = 0,128 (kg / m2)

Przetłumaczone na język mówiony, potrzebujemy 128 gramów roztworu na metr kwadratowy. Znając cenę tego produktu, możemy łatwo obliczyć, ile trzeba zapłacić za mieszankę za 1 m2 płytek.

A jeśli rozwiązaniem jest inna marka? Na przykład ile potrzeba Atlas?

Atlas jest jednym z najpopularniejszych na rynku budowlanym. Atlas to polska firma budowlana z 10 fabrykami w całej Europie. Zajmuje się produkcją i sprzedażą materiałów do układania płytek ceramicznych.

Obliczenie zaprawy Atlas na 1 m2 zostanie przeprowadzone identycznie, zgodnie z powyższym wzorem, a do tego konieczne jest również poznanie tylko wymiarów płytki i szerokości szwu.

Przy rozmiarze 50 x 50 mm potrzebujesz:

• a) o szerokości spoiny między płytkami 2 mm - 0,5 kg / m2,
• b) o szerokości spoiny 3 mm - 0,7 kg / m2.

Zanim zaczniesz spoinować szwy mozaiki, musisz dokładnie wyczyścić powierzchnię płytki z kurzu i brudu

Jeśli chodzi o fugowanie mozaiki, specjalne obliczenia podczas układania mozaiki nie są wymagane. Musisz tylko wiedzieć, że mozaika wymaga bardziej ostrożnego obchodzenia się niż zwykłe płytki, ponieważ nadmiar kleju nie tylko zwiększa koszt naprawy, ale także psuje estetykę mozaiki, której oryginalny kolor w wyniku kontaktu z klejem może się zmienić. Zużycie fug na mozaice jest również obliczane zgodnie ze znanym nam wzorem:

(A + B) / (AxB) xCxDx1,6 i nie różni się od obliczeń dla zwykłych płytek.

Powyższe formuły i przykłady obliczeniowe pomogą początkującym konstruktorom i tym, którzy chcą spróbować swoich sił w naprawie, z góry obliczą zapotrzebowanie na materiały, wykorzystają je bardziej racjonalnie, a tym samym unikną nieuzasadnionych wydatków.