Farby na bazie wody: rodzaje i kompozycje

Farba na bazie wody jest niedrogim materiałem stosowanym nie tylko w budownictwie i naprawach. Formulacje emulsji wodnych są poszukiwane, ponieważ są przyjazne dla środowiska, bezpieczne dla zdrowia i po prostu pracują z nimi, nawet jeśli nie ma odpowiednich umiejętności.

To jest farba na bazie wody.

Cechy farb wodnych

Ta farba jest mieszanką małych nierozpuszczalnych fragmentów syntetycznego spoiwa z pigmentami, a także dodatkowych dodatków z wodą.

Gdy tylko ciecz odparuje, krople łączą się ze sobą i przechodzą proces polimeryzacji. W takim przypadku na podstawie tworzy się trwała powłoka dekoracyjna.

Skład materiału zawiera takie składniki:

• dodatki pochodzenia syntetycznego lub naturalnego: talk, wióry marmurowe,
• woda (działa jak rozpuszczalnik),
• środek spieniający
• zawieszenie cząstek stałych, zapewniające lepkość farby i gęstość jej konsystencji.

Początkowo materiał ma biały kolor, ale można go zmienić za pomocą schematu kolorów. Konsystencja kompozycji przypomina płynną pastę. Taką substancję stosuje się do dekoracji wnętrz i dekoracji zewnętrznych.

Ma następujące zalety:

• bezpieczeństwo środowiskowe (nie ma składników niebezpiecznych dla zdrowia),
• brak węchu
• niski koszt
• bezpieczeństwo przeciwpożarowe
• krótki okres schnięcia.

Ale takiej farby nie zawsze można łączyć z innymi powłokami dekoracyjnymi. Nie wszystkie wodne emulsje są przeznaczone do intensywnego stosowania. Nie zawsze można ich używać w pomieszczeniach o dużej wilgotności lub ciągłych zmianach temperatury.

Akryl

Jest częściej stosowany do dekoracji ścian w pomieszczeniach. Kompozycja zawiera żywicę akrylową. Aby poprawić właściwości hydrofobowe tego materiału i jego siły kryjącej, producent dodaje do niego lateks. Dobrze nadaje się do użytku w pomieszczeniach. Farba na bazie wody równomiernie leży na podłożu z betonu, cegły, płyt kartonowo-gipsowych, kamienia i drewna.

Ten rodzaj materiału szybko schnie, a w obecności zanieczyszczeń można je łatwo usunąć. Może być stosowany w pomieszczeniach o wysokim poziomie wilgotności, ponieważ jest odporny na tworzenie się grzybów i pleśni. Skład jest uważany za przyjazny dla środowiska, a nałożona warstwa nie ulega pogorszeniu pod wpływem zmian temperatury.

Lateks

Głównym składnikiem farby jest lateks syntetyczny. Nadaje się do dekoracji wewnętrznych i zewnętrznych. Jego zaletą jest zwiększona odporność na wilgoć, a także zużycie na sucho. Jest odporny na uszkodzenia mechaniczne.

Warstwę tego wykończenia można myć nieściernymi detergentami. Ze względu na wysoką elastyczność kompozycji może ukrywać drobne nierówności i wady na powierzchni podstawy - do 1 mm.

Silikon

Materiał oparty na żywicach silikonowych. Ta opcja jest uważana za jedną z najdroższych. Nałożona warstwa dobrze przepuszcza parę i powietrze, dlatego nie dochodzi do kondensacji, zmniejsza się ryzyko pleśni i pleśni. Kompozycja leży dokładnie na bazie dowolnego rodzaju. Jego parametry techniczne pozwalają ukryć pęknięcia, wióry lub nierówności, których rozmiar nie przekracza 2 mm.

Różnice temperatur nie zmieniają właściwości materiału. Możesz nawet nakładać go na wilgotne ściany.

Zanieczyszczona warstwa powierzchniowa jest dobrze czyszczona detergentami, nie ulegając uszkodzeniu. Zużycie kompozycji zależy od tekstury i materiału, z którego wykonana jest baza.

Krzemian

Skład substancji obejmuje krzemian sodu i kolorowe pigmenty. Dodaje się do niego również szkło potasowe, dzięki czemu wykończenie jest trwałe i odporne na uszkodzenia mechaniczne. Skład niektórych rodzajów takich farb obejmuje elementy proszkowe, dzięki którym wykończenie staje się odporne na korozję.

Na takiej powłoce nie tworzy się kondensacja, ponieważ warstwa przepuszcza wilgoć. Zaletą produktu jest jego trwałość i możliwość zastosowania drewna, betonu do prac na zewnątrz. Wykończenie nie traci atrakcyjności przez 10-20 lat. Nie mają na nią wpływu zmiany temperatury, opady kwaśne, a także bezpośrednie światło słoneczne.

Mineralne

Wykonany jest na bazie wapna gaszonego z dodatkiem cementu. Przeznaczony do ścian i sufitów. Taka farba dobrze leży na fundamencie betonowym i ceglanym. Może być stosowany do ozdabiania powierzchni, które często mają kontakt z wodą. Częściej farba mineralna służy do ozdabiania elewacji budynku. Jedyną wadą tego materiału jest krótka żywotność.

Aerozol

Jest sprzedawany w puszkach ze sprayem i cieszy się dużym zainteresowaniem. Po aplikacji farba szybko wysycha. Aby pigment leżał równomiernie i mocno, należy go nakładać kilka razy. W razie potrzeby farbę można usunąć z powierzchni w ciągu 30 minut po nałożeniu. Aby to zrobić, użyj wilgotnej gąbki. Zaletą materiału w aerozolu jest to, że możesz wybrać dowolny odcień.

Pieczęć

Jest stosowany w znaczkach biurowych i pieczęciach. Nadruk jest wyraźnie widoczny nie tylko na papierze, ale także na innych materiałach chłonnych. Farba nadaje się do urządzeń automatycznych i ręcznych. Jest również stosowany w daterach i licznikach. Dowolną podkładkę stempla można uzupełnić.

Po wyschnięciu farba nie jest smarowana. Przy dłuższym kontakcie z farbą stempel lub klisza pieczęci nie pęka. Substancja dobrze łączy się z produktami gumowymi i polimerowymi.

Kolorystyka kompozycji jest stała. Zawiera kolory niebieski, fioletowy, zielony i czarny. Czasami można znaleźć inne gatunki. Tusz zabarwiony nie jest wytwarzany. Dostępne są bezbarwne preparaty ultrafioletowe. W świetle dziennym taki wydruk nie pojawia się. Jest widoczny po oświetleniu specjalną lampą UV.

Atrament na bazie wody.

Wskazówki dotyczące wyboru

Właściwy wybór składu pomoże uwzględnić jego cechy techniczne:

1. Klasa zagrożenia. Materiały użyte do zaprojektowania pomieszczeń mieszkalnych nie powinny zawierać fenolu i innych toksycznych składników, ponieważ mogą powodować zatrucie, rozwój raka.
2. Zużycie farby na jednostkę powierzchni.
3. Lepkość kompozycji. Im wyższy ten wskaźnik, tym mniej wody jest w nim obecne.
4. Waga Standardowo wynosi 1,35 kg / l.
5. Czas schnięcia warstwy. Wpływa na poziom wilgotności w pomieszczeniu. Częściej farba wysycha w ciągu 4-10 godzin.
6. Producent Nie powinieneś kupować materiałów, które są zbyt tanie, ponieważ mogą zawierać toksyczne dodatki.

Wybór farby z dodatkiem wody zależy od zakresu jej zastosowania i późniejszych warunków pracy, rodzaju podłoża, na którym zostanie nałożony.

Plusy i minusy

Skład produktu zawiera wodę, która działa jak rozcieńczalnik.

Farby na bazie wody mają następujące zalety:

pomalowana powierzchnia jest łatwa do czyszczenia za pomocą wody i innych środków,

dzięki łatwej aplikacji samodzielnie poradzisz sobie z obrazem,

powłoka jest trwała

uniwersalność dla każdej powierzchni,

duży wybór odcieni,

w składzie nie ma niebezpiecznych pigmentów, co nie prowadzi do powstawania alergii.

Wady takich farb są następujące:

podczas nakładania temperatura powlekania powinna wynosić co najmniej + 5 stopni, w przeciwnym razie proces polimeryzacji nie nastąpi, to znaczy, nie powstanie powierzchnia filmu,

niekompatybilność z innymi powłokami, to znaczy kompozycje wodne nie będą utrwalane na emalii alkidowej lub farbie olejnej,

mniej odporny na zużycie niż dwuskładnikowe preparaty na bazie rozpuszczalników organicznych,

wytrzymałość powstałej folii w wyniku barwienia powstaje dopiero po czterech tygodniach.

Rodzaje i skład

Farby i lakiery różnią się składem, co wpływa na właściwości farb. Rodzaje powłok na bazie wody:

Akryl Popularność tych barwników wynika z wysokiej jakości składu i przystępnej ceny. Podstawa materiału obejmuje żywice i dodatki, które dają określone właściwości. Farby można nakładać w miejscach o dużej wilgotności. Posiadają trwałość i odporność na zużycie. Nie mają ostrego zapachu i nie mają na nie wpływu dodatki chemiczne. Taką powłokę łatwo nakładać za pomocą improwizowanych narzędzi. Powstały film jest naprawiany bez użycia dodatkowych funduszy. Jednak ten produkt nie nadaje się do wszystkich powłok, ponieważ wszelkie defekty pojawiają się po malowaniu. W rezultacie niemożliwe jest uzyskanie błyszczącego wykończenia. Ze względu na dużą szybkość suszenia przez kilka godzin produkt może utracić swoje właściwości.

Lateks związki są w stanie wytrzymać bezpośrednie działanie wody. Ze względu na tę jakość mogą być stosowane w łazience. Głównym materiałem w kompozycji jest lateks. Nieprawidłowości po malowaniu są praktycznie niewidoczne. Materiał ma szybkość suszenia przez kilka godzin. Cechą preparatów lateksowych jest odporność na zużycie suche i mokre. Ponadto taki materiał jest w stanie ukryć nieregularności i pęknięcia na powierzchniach.

Silikon barwniki mogą ukrywać grube wady pomalowanych powierzchni ze względu na ich elastyczność. Można je czyścić w procesie pozyskiwania wody w postaci opadów. Cena produktu jest znacznie droższa niż innych rodzajów, ponieważ jego właściwości wykazują najwyższą jakość.

Mineralne powłoki składają się z cementu lub wapna gaszonego. Głównie stosowany do dekoracji wnętrz. Nadaje się do podłoży betonowych, ścian ceglanych, powierzchni otynkowanych. W wyniku malowania powstaje film, który zapewnia ochronę przed wilgocią i słońcem.

Akryl i silikon farby są rodzajem dyspersji wodnej, ponieważ tworzenie filmu wynika z obecności syntetycznego lateksu. Tego rodzaju farby są ognioodporne, ponieważ podczas ogrzewania tworzy się ekran chroniący ciepło.

Alkid materiały składają się z żywicy powstałej w wyniku obróbki elementów olejowych. Suszenie powoduje błyszczącą teksturę. Służy do wykańczania ścian i sufitów i ma większą wytrzymałość w przeciwieństwie do kompozycji dyspersyjnej.

Powłoka epoksydowa odporny na detergenty, oleje i opady. Opiera się na zawiesinie pigmentów i różnych wypełniaczy.

Materiał stempla szeroko stosowany do tankowania pieczęci i stempli. Ten barwnik jest szybkoschnący, dzięki czemu wrażenie nie jest rozmazane podczas pracy. Cechą tego produktu jest to, że działa na bazie wody i gliceryny. Ma duży wybór kolorów.

Formularze wydania

W sprzedaży teraz możesz zobaczyć różne formy uwalniania tych samych farb. Wynika to z celu tej kompozycji, rodzaju malowanej powierzchni. Wygoda produktu zależy od jego rodzaju opakowania.

Jeśli planujesz malować ściany lub sufity, najwygodniej jest kupować kompozycje w dużych wiadrach.

Farba w sprayu w puszkach nadaje się do mebli, elementów metalowych lub plastiku. W tej formie spray pomoże ozdobić niektóre przedmioty.

Główne zalety aerozoli:

gotowość do użycia, wystarczy potrząsnąć balonem kilka razy,

idealny do małych części powierzchni, ponieważ ma zdolność wnikania w zagłębienia obiektów,

łatwość transportu

ma wysoką szybkość suszenia,

możliwość wykonywania przejść kolorów,

w przeciwieństwie do puszek luzem otwarte puszki z rozpylaczem z pozostałą farbą nie wysychają.

Wady:

niemożliwe mieszanie różnych odcieni

wymaga pewnej wiedzy do pracy z pojemnikami aerozolowymi,

nie dodawać rozpuszczalnika

jeśli malowanie odbywa się na zewnątrz, prace należy wykonywać tylko przy braku wiatru.

Kolory

Istnieje duży wybór skoncentrowanych barwników, które są dodawane w pewnej proporcji do składu materiału do malowania. Następnie odbywa się mieszanie, aż do uzyskania pożądanego odcienia, którego intensywność można zmniejszyć lub zwiększyć. Ale dla każdego barwnika istnieje ograniczenie szybkości używania odcienia.

W sprzedaży dzisiaj dość duży wybór dodatków pigmentacyjnych, wiele z nich wyróżnia się wszechstronnością. Ułatwia to proces selekcji. W farbach na bazie wody zawartość koloru nie powinna przekraczać 20 procent.

Wypełniacze pigmentowe dzielą się na dwa typy:

Organiczne Wyróżniają się nasyconym kolorem, ale są niestabilne na światło i alkalia.

Nieorganiczny Mają dużą odporność na światło, ale są ograniczone przez wypełniacze kolorowe.

Aby stworzyć kolor niezbędny do malowania, należy wziąć pod uwagę następujące zasady:

obliczenie pożądanego koloru odbywa się z wyprzedzeniem,

istnieją różne katalogi, w których można zobaczyć gotowy odcień,

zastosowanie specjalnych tabel do mieszania kolorów da pozytywny wynik w przypadku bardziej złożonych odcieni,

w małym białym pojemniku zawsze przeprowadzana jest partia testowa, co pomoże określić poziom wymaganej intensywności,

mieszaninę w małym pojemniku nakłada się na niewielki obszar w celu sprawdzenia,

Aby osiągnąć wymaganą konsystencję, mieszanie odbywa się za pomocą wiertła ze specjalną dyszą.

Zalety ręcznej metody ugniatania kolorów:

opłacalny w stosunku do ceny,

możliwość rozcieńczenia i użycia w miejscu malowania,

brak ograniczeń w wyborze odcienia.

Nowoczesna technologia pozwala również na wybór pigmentu za pomocą programu komputerowego dostępnego w sklepach budowlanych. Dzięki specjalnemu wyposażeniu dokonuje się szybkiego wyboru żądanej dawki i kombinacji zamierzonego odcienia. Ugniatanie odbywa się również przy użyciu maszyny.

Takie zabarwienie jest droższe niż zwykła metoda. Ale ta metoda pozwala być pewnym dokładności wybranego koloru.

Zalety kolorowania komputerowego:

duża szybkość uzyskania pożądanego odcienia,

istnieje możliwość ponownego uzyskania tego samego odcienia,

szeroki wybór kolorów.

Wadą tej metody jest niemożność zmieszania w miejscu naprawy.

Aby uzyskać czarny kolor, malowanie odbywa się poprzez stopniowe dodawanie pigmentu kroplami.

Osiągnięcie pożądanego bogatego wyniku jest dość trudne; wymagana jest tutaj cierpliwość. W przeciwnym razie można uzyskać tylko matowy szary odcień.

Osiągnięcie zamierzonego koloru zapewnia dobry wybór białej farby bez żółtych dodatków.

Kohler jest wybierany z uwzględnieniem odpowiedniej powierzchni. Pigmentu do ścian nie można stosować do sufitów.

W celu ponownego barwienia kupowane są kompozycje tego samego producenta, w przeciwnym razie będzie niewielka, ale zauważalna różnica.

Aby uzyskać beżowy odcień, wymagana jest mieszanina śnieżnobiałego i złotego pigmentu.

Jak wybrać

Uniwersalne właściwości farb pozwalają malować różne powierzchnie na zewnątrz i wewnątrz domu.

Powłoki, które można barwić farbami i lakierami na bazie wody:

Metal Preparaty rozpuszczalne w wodzie chronią przed korozją.Metalową bazę należy przygotować przed ekspozycją na barwnik.

Plastikowe Do tego materiału nadaje się powłoka akrylowa z użyciem utwardzacza. Zapewni to stabilność chemiczną i mechaniczną tworzywa sztucznego. Zaleca się wybór produktów zawierających dodatki poliuretanowe.

Sztukaterie. Dla tej powierzchni wybiera się kompozycję barwiącą do prac wewnętrznych. Na otynkowane ściany i sufity wybiera się matowy materiał wodny.

Podszewka może pełnić rolę dekoracji zewnętrznej lub wewnętrznej. Wybór farby zależy od tego. Nacisk kładziony jest na związki odpowiednie do drewna. Stosuje się zarówno dyspersję alkidową, jak i wodną.

Do gipsu przeznaczone są barwniki przepuszczalne dla pary i zmywalne.

Pod meblami MDF wybiera się wewnętrzne powłoki malarskie.

Do szkła doskonałe farby akrylowe witrażowe, które nie powodują alergii. Nie są one jednak wystarczająco trwałe i wymagają dodatkowego przetwarzania.

Materiał lakierniczy na bazie wody nadaje się do wszystkich rodzajów grzejników. Takie kompozycje nie mają ostrego zapachu i mają wysoką odporność na ciepło i trwałość.

Produkty fleksograficznezawierają więcej pigmentu niż niewodne barwniki. Jest to konieczne, aby stworzyć stan lepki. Folia powstaje z powodu obecności różnych dodatkowych elementów w postaci środków zwilżających i odpieniaczy.

Idealnie leży na drewnianej powierzchni farba akrylowa. Nie powoduje plam i pozwala zachować strukturę drzewa.

Wybierając barwniki wodne, zawsze bierze się pod uwagę powierzchnię do malowania. Istnieje wystarczająca liczba produktów w sprzedaży, które różnią się składem jakości. Z reguły cel konkretnej farby jest wskazany na opakowaniu.

Dowiesz się więcej o zaletach farby na bazie wody z poniższego filmu.

Błonotwórcze emulsje wodne (dyspersja wodna)

Emulsja to dwufazowy układ niemieszających się płynów, z których jeden jest ciągły, a drugi tworzy fazę rozproszoną w postaci małych wtrąceń. Jest to rodzaj dyspersji.

Dyspersje polimerowe dzielą się na:

• pierwotny lub syntetyczny,
• wtórne lub sztuczne.

Te pierwsze otrzymuje się przez polimeryzację monomerów bezpośrednio w cieczy. Drugi - poprzez zdyspergowanie gotowego polimeru w fazie ciekłej. W zależności od stanu skupienia gotowego polimeru dyspersje syntetyczne są podzielone:

Emulsje powstają przy użyciu gotowego polimeru w stanie ciekłym lub w postaci roztworu środka do tworzenia błony w rozpuszczalniku organicznym. Zawiesiny powstają, gdy stosuje się stałe oligomery, polimery lub gotowe farby proszkowe, mają ograniczone zastosowanie.

Polimeryzację emulsyjną stosuje się w przemyśle chemicznym, w tym w produkcji polimerów emulsyjnych, na przykład kauczuków syntetycznych i polichlorku winylu. Może być zarówno wodny, jak i niewodny. Z kolei monomery mogą być „stałe” (octan winylu, metakrylan metylu) lub „miękkie” (akrylan butylu) lub gazowe (etylen, chlorek winylidenu). Tradycyjnie polimery „twarde” i „miękkie” są dzielone na podstawie właściwości mechanicznych powstałej folii. Polimeryzacja emulsyjna jest szeroko stosowana w produkcji farb i lakierów.

Jak powstają powłoki na bazie wodnych dyspersji?

Przykład wodnej dyspersji

Film z wodnej emulsji powstaje przez koagulację na pomalowanej powierzchni w wyniku usunięcia wody z wystarczająco cienkiej warstwy emulsji. Wraz ze wzrostem zawartości objętościowej zdyspergowanej fazy podczas zanikania wody powstaje struktura żelowa, a kulki „pasują” do najbardziej zwartych struktur. W przyszłości globule zbliżą się do odpowiedniego odkształcenia i zwiększą granice międzyfazowe. Powstała pod mikroskopem struktura przypomina plaster miodu.

Tworzenie filmu kończy się wraz z zanikaniem fizycznych granic między częściami składników polimeru w wyniku dyfuzji przez przestrzeń międzyzębową segmentów makromolekularnych, co następuje tylko przy ruchliwości segmentowej cząsteczek. Zwykle ta ruchliwość jest zapewniana w temperaturze powyżej temperatury zeszklenia polimeru. Jeśli warunek ten nie jest spełniony w standardowych warunkach, ruchliwość segmentowa cząstek polimeru jest zwiększana za pomocą różnych dodatków rozpuszczalników (koalescentów), plastyfikatorów i zmiękczaczy.

Zdolność wodnych emulsji do tworzenia filmu charakteryzuje się minimalną temperaturą tworzenia filmu (MTP), która dla większości materiałów dyspergowanych w wodzie wynosi co najmniej 5 ° C.

Właściwości reologiczne

Lepkość ośrodka dyspersyjnego jest tak niska, że ​​właściwości reologiczne farb emulsyjnych zależą nie tylko od rodzaju i właściwości składnika polimerowego, ale także od jego stężenia.

W dużym stopniu na właściwości reologiczne wpływa wielkość cząstek składnika polimerowego. Żelopodobna struktura z małymi cząsteczkami ma odpowiednio niską lepkość ścinania i wysoką tiksotropię, farba jest dobrze nałożona, ale ślady z pędzla pozostają z powodu słabej płynności. Emulsje z dużymi cząsteczkami tworzą zbyt płynne farby, podatne na rozmazywanie.

Zasadniczo lepkość farby zależy od środowiska wodnego i jest łatwo regulowana za pomocą rozpuszczalnych w wodzie zagęszczaczy. Rozmiar i kształt pigmentów i wypełniaczy w mniejszym stopniu wpływają na płynność.

Farba na bazie wody: skład, rodzaje kopolimerów

Rodzaje farb na bazie wody

Główne składniki farb i lakierów dyspersyjnych:

• twórcy filmowi,
• pigmenty
• wypełniacze
• dodatki funkcjonalne:
  • środki zwilżające (środki powierzchniowo czynne),
  • stabilizatory pigmentu
  • plastyfikatory i rozpuszczalniki koalescencyjne,
  • regulatory kwasowości, bufory,
  • środki przeciwpieniące
  • stabilizatory rozmrażania / zamrażania.

Środki powierzchniowo czynne zapewniają:

• warunki polimeryzacji monomerów,
• stabilizacja uzyskanych cząstek polimeru.

W polimeryzacji emulsyjnej powszechnie stosuje się anionowe i niejonowe środki powierzchniowo czynne. W procesie tworzenia powłoki możliwe jest zapobieganie koalescencji cząstek środka powierzchniowo czynnego.

Dodatki koalescencyjne i plastyfikatory zapewniają mobilność cząsteczek w procesie tworzenia filmu. W przeciwieństwie do plastyfikatorów, koalescencyjne dodatki odparowują z filmu podczas jego tworzenia i początkowego okresu działania, bez wpływu na fizyczne i mechaniczne właściwości powłoki. W praktyce plastyfikatory i dodatki koalescencyjne są stosowane razem.

Pomimo faktu, że dyspersje można uzyskać z prawie dowolnego materiału polimerowego, przemysł farb i lakierów wykorzystuje głównie:

• polioctan winylu i jego kopolimery,
• kopolimery styren-butadien,
• kopolimery akrylowe.

Emulsje octanu poliwinylu

Pierwszy stosowany w przemyśle lakierniczym. W temperaturze pokojowej polioctan winylu jest dość „stałym” polimerem. Niezbędna elastyczność folii zapewnia plastyfikację:

• zewnętrzne - z plastyfikatorami rozpuszczalnikowymi.
• wewnętrzne - przez kopolimeryzację.

Zastosowanie plastyfikatorów rozpuszczalnikowych jest ekonomicznie niekorzystne, powstałe błony nie są wystarczająco stabilne, większość rozpuszczalników traci się podczas działania błony. Poprawa właściwości operacyjnych powstałej folii dzięki zastosowaniu złożonych mieszanin kilku plastyfikatorów jest nieefektywna.

Do otrzymywania kopolimerów stosuje się głównie estry kwasu akrylowego, fumarowego i maleinowego, a także wyższe estry winylowe. Kopolimeryzacja zwiększa stopień dyspersji polimerów, co zmniejsza absorpcję wody przez folię, zmniejsza tendencję do migracji pigmentów organicznych i zwiększa możliwość zwiększenia zawartości tych pigmentów w farbie.

Kopolimery styrenowo-butadienowe

Zdobył sławę podczas II wojny światowej jako kauczuk syntetyczny, charakteryzujący się elastycznością i lepkością charakterystyczną dla elastomerów. Aby zwiększyć twardość i trwałość folii, zawartość styrenu w kopolimerze zwiększa się do 50 ... 60%.

Kopolimery styren-butadien są mniej podatne na emulgowanie, gorsze pod względem trwałości i odporności na warunki atmosferyczne na polioctan winylu i poliakrylany i są stosowane wyłącznie w pomieszczeniach.

Farba na bazie wody: aplikacja, charakterystyka techniczna

Według obszaru zastosowania są one podzielone:

1. Gleby
2. Fasada
3. Do prac wewnętrznych.
4. Specjalne

Gleby Służą do wzmocnienia podłoża, wyrównania jego wad i zwiększenia przyczepności pomalowanej powierzchni. Chroń powłoki przed agresywnymi składnikami podłoża cementowego, zwłaszcza ostatnio wyprodukowanego. Mogą być zarówno pigmentowane, jak i nie pigmentowane. Gleby muszą mieć następujące właściwości techniczne:

• dobra penetracja
• tworzenie filmu o akceptowalnych właściwościach wytrzymałościowych,
• zdolność do zapewnienia doskonałej przyczepności,
• odporność na procesy hydrolizy i elektrolityczne,
• odporność na wodę.

Fasadowe farby i lakiery wodne musi być odporny na:

• różnice temperatur
• światło ultrafioletowe
• wpływ wody i chemikaliów w atmosferze,
• ścieranie
• narażenie na mikroorganizmy (pleśń, porosty i glony).

Powłoki elewacyjne powinny mieć stabilność podczas pracy, niską nasiąkliwość wodą i dobrą przepuszczalność pary. W elewacjach stosuje się farby i pigmenty odporne na promieniowanie słoneczne. Jednocześnie odporność powłoki na warunki atmosferyczne może zależeć bardziej od jakości pigmentu niż od rodzaju dyspersji.

Farba na bazie wody do użytku wewnętrznego

Farba na bazie wody do użytku wewnętrznego

Łagodniejsze warunki pracy farb i lakierów do prac wewnętrznych pozwalają na stosowanie różnego rodzaju kopolimerów jako środków tworzących film, w tym styrenu akrylowego, octanu winylu, polioctanu winylu i polietylenu wysokociśnieniowego. Nie ma poważnych wymagań wodoodporności dla powłok. Zastosowanie farb o niskiej zawartości kopolimerów i wysokiej zawartości wypełniaczy pozwala zoptymalizować stosunek „cena - jakość”.

Powłoki do prac wewnętrznych charakteryzują się następującymi właściwościami:

• dobra siła krycia
• łatwość malowania, brak wad,
• stosować zarówno do ścian, jak i sufitów,
• plastyczność, odporność na pękanie,
• dobra kompatybilność z pastami barwiącymi,
• odporność na szczotkowanie i spłukiwanie.

Specjalne farby i lakiery na bazie wody są używane do uzyskiwania ognioodpornych powłok, do łazienek lub podłóg, do malowania metalu, tapet i innych materiałów.

Zalety i wady

Zalety farb i lakierów na bazie wody:

• właściwości użytkowe powłoki,
• dobra przyczepność do malowanej powierzchni,
• ekonomiczne zużycie
• możliwość malowania mokrych powierzchni lub o wysokiej wilgotności,
• oszczędność na nieodwracalnie utraconych rozpuszczalnikach organicznych,
• bezpieczeństwo użytkowania,
• bezpieczeństwo przeciwpożarowe
• możliwość dostosowania powłoki,
• krótki czas schnięcia
• tworzenie różnych kolorów własnymi rękami za pomocą odcienia,
• łatwość konserwacji.

• niskie limity mrozoodporności stosowane w chłodnych porach roku.

Produkcja farb na bazie wody

Szeroka gama materiałów emulsyjnych umożliwia wybór rodzaju powłoki do prawie każdych warunków użytkowania, przy jednoczesnym zachowaniu jej przyjazności dla środowiska i bezpieczeństwa pożarowego. Dlatego ten kierunek w przemyśle farb i lakierów jest najbardziej obiecujący i stopniowo zastępuje inne rodzaje lakierów i farb.

Skład farb dyspersyjnych

Patrząc na zdjęcie farby tej odmiany na bazie wody, widać, że jest sprzedawana w postaci płynnej pasty. Składa się ze stałych syntetycznych polimerów, które bezpośrednio przed użyciem należy rozcieńczyć wodą:

• substancje, które tworzą warstwę polimerową po wyschnięciu farby.
• wypełniacze, które nadają wytrzymałość powłoki, eliminują przezroczystość i dodają określony efekt powierzchni w zależności od składu,
• pigmenty, od których zależy kolor,
• dodatki takie jak emulgatory, stabilizatory i zagęszczacze.

Ta kompozycja w postaci rozcieńczonej jest nakładana na pomalowaną powierzchnię. W rezultacie po wyschnięciu cieczy powstaje trwała i przyjemnie wyglądająca powłoka.

Zalety i wady

Farby na bazie wody są szeroko stosowane ze względu na następujące pozytywne cechy,

• odporność na ogień,
• brak toksycznych substancji i specyficzny zapach po wysuszeniu,
• bezpieczeństwo dla zdrowia ludzkiego,
• malowanie na bazie wody jest uważane za dość prosty proces,
• odporność na naprężenia mechaniczne,
• silna przyczepność do powierzchni,
• prędkość suszenia
• duży wybór kolorów, które przez długi czas nie tracą połysku i nasycenia,
• umiejętność przepuszczania pary
• żywotność do 20 lat.

Ten rodzaj powłoki jest uważany za uniwersalny. Tak więc możliwość stosowania farb na bazie wody do drewna, kamienia, metalu lub innych materiałów staje się dodatkowym plusem.

Jednak przed użyciem farb w pracy warto rozważyć szereg funkcji. Chociaż kompozycja jest odporna na wiele negatywnych skutków w stanie wysuszonym, w postaci roztworu wymaga specjalnej ochrony.

Po pierwsze, można go przechowywać tylko w temperaturze pokojowej i nakładać na ściany tylko od + 5 stopni. W mrozie farba straci swoje właściwości.

Po drugie, kolejnym niebezpieczeństwem dla nie suchej powłoki stanie się wytrącanie, które może zmyć nałożoną warstwę, co również negatywnie wpłynie na wynik.

Po trzecie, nie powinieneś pracować z tą kompozycją w ekstremalnym upale ani pozostawiać pomalowanej powierzchni w bezpośrednim świetle słonecznym. Może to prowadzić do rozwodu.

Aby kolory farb na bazie wody były w pełni widoczne, musisz dokładnie przygotować powierzchnię przed malowaniem.

Odmiany powłoki z dyspersją wody

Farby zdyspergowane w wodzie wyróżniają się rodzajem polimeru, który jest odpowiedzialny za tworzenie filmu podczas suszenia. Zgodnie z tym kryterium podział dzieli się na 3 kategorie.

Pierwszy z nich obejmuje dyspersję polioctanu winylu. Ta kompozycja jest bogata w kolory, ale jest stosowana tylko w suchych pomieszczeniach z powodu niskiej odporności na wilgoć.

Drugi typ jest reprezentowany przez dyspersję styren-butadien. Charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć i stosunkowo niską ceną. Ale do dekoracji zewnętrznej nie ma zastosowania, ponieważ ma tendencję do żółknięcia pod wpływem słońca i pękania na zimno.

Najdroższą odmianą farb dyspersyjnych jest akryl. Jest uważany za najbardziej odporny na wszystkie negatywne wpływy, co nadaje mu uniwersalny status.

Przed wyborem jednego z rodzajów pokrycia warto zdecydować o cechach nadchodzących prac:

• temperatura
• wilgotność
• rodzaj oświetlenia.

W zależności od konkretnych warunków wybór jest dokonywany na korzyść określonej różnorodności kolorów.

Przygotowanie powierzchni

Przygotowanie powierzchni przed malowaniem jest kluczowym warunkiem uzyskania odpowiedniego rezultatu.Aby to zrobić, ściśle przestrzegaj technologii.

Ściana musi być czysta przed nałożeniem farby. Dlatego kurz, tłuszcz i inne zanieczyszczenia należy usunąć za pomocą specjalnych środków i wody. Jeśli pleśń musi zostać usunięta, należy zastosować penetrującą fungicynę.

Powierzchnia jest wyrównana tynkiem i podkładem. Jeśli wcześniej zastosowano barwienie, ścianę należy przeszlifować do matowego wykończenia. Jeśli planowane jest malowanie drewna farbą, mistrz będzie musiał szlifować, aby nadać mu gładkość.

Metody aplikacji

Po przygotowaniu powierzchni nadszedł czas na nałożenie farby. Ten etap pracy obejmuje również niektóre funkcje:

• farbę należy dobrze rozcieńczyć i dobrze wymieszać przed nałożeniem,
• w procesie barwienia pigment należy zwilżyć przed rozpoczęciem mieszania z dyspersją,
• do pracy lepiej jest użyć pędzla, wałka lub pistoletu natryskowego,
• nie zaleca się używania pędzla podczas pracy z dużymi powierzchniami ze względu na możliwe trudności w tworzeniu równej warstwy,
• Aby uzyskać kompletny kolor, konieczne jest nałożenie farby w 2-3 warstwach w razie potrzeby.

Podsumowując: farba dyspersyjna jest jedną z powłok spełniających wysokie wymagania dotyczące jakości, estetyki i bezpieczeństwa. Aby uzyskać przyzwoity wynik, należy przestrzegać technologii przygotowania powierzchni i zasad stosowania kompozycji.